یه زمانی
زمانی بود که در دلم نشستی ، با تمام وجود دلم را شکستی،رفتی و آن روزها گذشت ، نه یادی کردی از من ، نه گرفتی سراغی از دل من ، یادم می آید لحظه رفتنت گفتی دیگر نه تو نه من! گذشته ها گذشته اما شاخه ای که شکسته ، دیگر نشکفته…. دلی که شکسته دیگر به هیچ دلی ننشسته… نمیرسیدم، هر چه نگاه میکردم ، نمیدیدم … دوباره بود ، خاکسترش کردی و دیگر امیدی درونش نبود… چه دردی در دل دارم… اشک ،بی خیال چشمانم نمیشدند! خیال هم بی خیال تو نمیشد! به در کوه و بیابان کردم… نمیگویم که چرا رفتی ، شاید رفتنت پایان غم انگیز این قصه بود ، نمیگویم که چرا به دروغ گفتی عاشقم هستی ، شاید عشق از نگاه تو،به معنای بی وفایی بود! نمیخواهم به گذشته بازگردم و چشمهایم را تر کنم ، زیرا دوباره باید با یادت روزهایم را با غصه سر کنم..
نمیخواهم بازگردم به گذشته ، باز هم مثل گذشته تکرار میکنم که
چه دلتنگی هایی کشیدم ، چه تلخی هایی چشیدم ، هر چه میرفتم ،
قلبم به دنبال حس تازه بود ، بی احساسش کردی و به دنبال آتشی
با آن حالی که داشتم ، اگر در حال خودم نیز نبودم باز هم میفهمیدم
با آن دل شکسته ، این من از زندگی خسته ، در خواب هم قطره های
شبهایم روز نمیشد، هر کاری میکردم دلم آرام نمیشد ، این دل خوش
به این خیال بود که شاید دوباره بیایی ، شاید خبری از آن بگیری…
پیدایت که نکردم هیچ ، خودم را هم گم کردم ، بعد از آن خودم را در
نمیگویم به تو این رسمش نبود ، شاید رسم تو دلشکستن بود ،
تبادل
لینک هوشمند
آمار
وب سایت:
<-PollName->
