نمیخواهم بازگردم به گذشته ، باز هم مثل گذشته تکرار میکنم که

 گذشته ها گذشته اما شاخه ای که شکسته ، دیگر نشکفته…. دلی که

 شکسته دیگر به هیچ دلی ننشسته…

چه دلتنگی هایی کشیدم ، چه تلخی هایی چشیدم ، هر چه میرفتم ،

 نمیرسیدم، هر چه نگاه میکردم ، نمیدیدم …

قلبم به دنبال حس تازه بود ، بی احساسش کردی و به دنبال آتشی

 دوباره بود ، خاکسترش کردی و دیگر امیدی درونش نبود…

با آن حالی که داشتم ، اگر در حال خودم نیز نبودم باز هم میفهمیدم

 چه دردی در دل دارم…

با آن دل شکسته ، این من از زندگی خسته ، در خواب هم قطره های

 اشک ،بی خیال چشمانم نمیشدند!

شبهایم روز نمیشد، هر کاری میکردم دلم آرام نمیشد ، این دل خوش

 خیال هم بی خیال تو نمیشد!

به این خیال بود که شاید دوباره بیایی ، شاید خبری از آن بگیری…

پیدایت که نکردم هیچ ، خودم را هم گم کردم ، بعد از آن خودم را در

 به در کوه و بیابان کردم…

نمیگویم به تو این رسمش نبود ، شاید رسم تو دلشکستن بود ،

 نمیگویم که چرا رفتی ، شاید رفتنت پایان غم انگیز این قصه بود ،

 نمیگویم که چرا به دروغ گفتی عاشقم هستی ، شاید عشق از نگاه

 تو،به معنای بی وفایی بود!

نمیخواهم به گذشته بازگردم و چشمهایم را تر کنم ، زیرا دوباره باید

 با یادت روزهایم را با غصه سر کنم..